Ήμουν στο εμπορικό Cosmos στην Θεσσαλονίκη. Είχα εντοπίσει ένα βιβλίο που έψαχνε μια φίλη για την διάλεξη της και άδραξα της ευκαιρίας να κάνω και καμιά αγορά. Αν δεν σε έπεισα δεν πειράζει, σκέψου ότι θελεις. Δεν έχει σημασία άλλωστε. Το πόστ αυτό δεν έχει στόχο τα μεγαθήρια εμπορικά κέντρα και την καταναλωτική μας μανία. Την βλακεία του κόσμου θέλει να καταδείξει.
Σε απλά ελληνικά, λοιπόν, ήμουν στο ισόγειο και ως λογικό ον πρόχωρησα προς της κυλιόμενες σκάλες. Κι εκεί με χτύπησε η βλακεία του κόσμου. Ένα βήμα κυριολεκτικά και θα μπορούσε να είναι δολοφονική, διάολε! Αυτό που αντίκρισα με παρέλυσε. Τι να κάνεις μπροστά σε ένα βλάκα. Να του μιλήσεις, να του τα χώσεις, τι; Πάλι καλά αν ήταν ένας. Όταν αποδεικνύεται περίτρανα μπρος στα μάτια σου πως η βλακεία είναι κληρονομική πώς φέρνεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο;
Για να καταφέρω να φτάσω στο βιβλιοπωλείο του ορόφου, έπρεπε να πάρω τις κυλιόμενες. ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Είχαν καταληφθεί από μια μαμά, μια γιαγιά, έναν γαμπρό και ένα καροτσάκι με ένα γλυκούλι μπεμπε μέσα, αθώο θύμα...Η μάνα προσπαθούσε να ισορροπήσει στα τακούνια της κι έπειτα στα σκαλιά της κυλιόμενης, που όπως ήταν φυσικό δεν μέναν σταθερά στιγμή. Αυτό που την δυσκόλευε περισσότερο ήταν η τσιριχτή φωνή της -όχι έτσι παιδί μου- μάνας και το καροτσάκι. Ναι!Ναι! αν έχεις το βούδα σου, ήθελαν οικογενειακώς να ανεβάσουν το καροτσάκι από τις κυλιόμενες!!!! Όχι μόνο βλακώδες και επικίνδυνο, δεν επιτρεπόταν κιόλας.
Σε αυτό το σημείο, διαπίστωσα με έκπληξη πως η βλακεία συνάδει με την μυωπία. Δεν εξηγείται πως δεν είδαν κοτζάμ πινακίδα στη βάση της σκάλας που τους φώναζε προσωπικά: "εσύ! ναι εσύ! άσε κάτω το καρότσι, κακούργα μάνα!" Πετάρισα τα ματάκια μου για να συνέλθω (προς στιγμήν νόμιζα πως είδα το μωράκι να δείχνει την πινακίδα με το δαχτυλάκι του -ζες μαμα τι ζειχνει!ζες!). Διατήρησα την ψυχραιμία μου και με χαμόγελο, καταβάθος ειρωνικό, τους πλησίασα και έδωσα μια μινι διάλεξη για την εφεύρεση που λέμε ανελκυστήρα. Δεν τους είδα έκτοτε αλλά προσευχήθηκα στην θεά Κάλι να τους έχει καλά!
Οφείλω να προσθέσω πως η βλακεία χτυπάει και συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες. Αναφέρομαι στο προσωπικό ασφαλείας και υποδοχής που στέκονταν ακριβώς δίπλα, σε απόσταση δυο μέτρων χάζευαν ακουμπισμένοι στον πάγκο των πληροφοριών, την ώρα του τραγελαφικού συμβάντος.
Ένιωσα καλά με τον εαυτό μου γιατί έσωσα μια ψυχή (πιστεύω). Αν έχω δίκιο όμως και η βλακεία είναι όντως κληρονομική, έκανα μαλακία, διάολε!
7 comments:
Ποτέ δεν ξέρεις! Μπορεί και από αντίδραση, να βγει έξυπνο το παιδί!
;-)
Μακάρι!μπορεί να πάρει από τον μπαμπά του που μου φάνηκε κάπως πιο νορμαλ. Το άθλιο θα είναι να καταπολεμήσει τη γονιδιακή βλακεία και να γίνει σεκιουριτας!!!
Μην παρεξηγηθεί κανένας, μιλάω για τύπους "επαγγελματίες" σαν αυτούς που είδα εκείνη Την Ημέρα.
Lol polu kalo pethana sta gelia :D
Χαίρομαι master! είναι πραγματικό γεγονός κι αυτό το κάνει πιο τγομεγό και φοβεγό!
hehe κι εγώ τρομάζω από τη βλακεία πολλές φορές :p
και σκέψου πως δίπλα ακριβώς από το σημείο αυτό ΕΧΕΙ ανελκυστήρες! Φαντάζομαι τη φάση τους, εντελώς γυναίκα κότα κι έτσι, ε; Γιατί τι άλλο θα ήταν για να πάει στο εμπορικό κέντρο με τακούνια (στο Θεό και το Βούδα σου, δηλαδή!). Επίσης με ξετρελαίνει η εξυπνάδα (έμφυτη το δίχως άλλο) του παρακάτω κοτο-δείγματος: βγαίνει από το λεωφορείο, κρατάει το χρησιμοποιημένο εισητήριο, ψάχνει κάπου να το πετάξει, εντοπίζει δίπλα στη στάση κάδο ανακύκλωσης μπουκαλιών, διαπιστώνει πως δεν έχει οπές (βασικά έχει αλλά είναι με λαστιχένια καλύματα για να περνάνε μπουκάλια κι όχι ό,τι μαλακία του βρίσκεται του καθενός) και το αφήνει πάνω στον κάδο. Ιδιοφυές, ε; Είχε πάντως την καλή πρόθεση. Ο επόμενος που πέρασε αμόλησε πάνω στον ίδιο κάδο μια σκουπιδοσακούλα νααα με το συμπάθιο. Οπότε και να είχες μπουκάλια δεν μπορούσες να τα πετάξεις. Υπέροχα, πανέξυπνα πλάσματα. Και κυκλοφορούν ανάμεσά μας...
...I see stupid people...
χιχιχι!Για τα σκουπίδια έχω δει το καταπληκτικότερο.Να τα πετάνε απο το μπαλκόνι!!!!
τραγικό και καραέλεος. Πού νομίζεις πως ζεις γλυκιά μου μέση νοικοκυρά & ποιός είσαι, ο MVN (Most Valuable Neighbour) τρομάρα σου!
Post a Comment