Άλλη μια βροχερή Κυριακή με τις ορμόνες να ζούνε το απόλυτο λουνα παρκ εντός μου και το πρόσωπο ανέκφραστο.
Χαρακτηριστικά σιωπηλή όλη τη μέρα, επέστρεφα σπίτι από έναν ακόμα καφε. Μπόλικη βαβούρα, ενοχλητική συγκέντρωση κάπνας, δίωρος συνεχής πονοκέφαλος....."τράβα σπίτι σου", ψιθύριζε από τακτ η εσωτερική φωνούλα.
Μια μίρλα με χτυπούσε με την ομπρέλα της ανελέητα μέχρι να μπω στο δεύτερο λεωφορείο, διάολε!...κι ενώ περίμενα πως η μέρα θα τελείωνε όσο βουβά ειχε ξεκινήσει, συνέβη το αναπάντεχο και την έχρισε αυτόματα ως μια Κυριακή διαφορετική από όλες τις άλλες, περασμένες και μη.
Πλησιάζοντας στον Βαρδάρη, οι πόρτες ανοίγουν σαν αυλαία και στη σκηνή του λεωφορείου- κινητού γαβ γαβ κέντρου, αναλαμβάνουμε γάμους και δεξιώσεις- βγαίνει το πρώτο όνομα τρεκλίζοντας ελαφρώς. Ντυμένος και στυλιζάρισμενος, από την κορφή ως τα νύχια σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας (του δρόμου), ευχαριστεί τον κόσμο για την προσέλευση και ζητά μια θέση (στις καρδιές μας) από την πρώτη παρέα νεαρών που ανταποκρίνεται αγόγγυστα.
Θρονιάζέται σαν βασιλιάς (της νύχτας), αφήνει το σκήπτρο, την κορώνα και τις ρετσίνες του κάπου στα παρασκήνια και δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει το γλέντι. "Πάμε μανέστρο!",αναφωνεί και με το πάτημα ενός κουμπιού το λεωφορείο-20 και 1 νύχτες προς τον εύοσμο, κατακλύζεται από τους ήχους βραχνιασμένης, ηχογραφημένης προ δεκαετιών, ποντιακής λύρας!!
Η παρέα του πρώτου καθίσματος πίστας, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσπαθεί να λικνιστεί στο ρυθμό του παραδοσιακού μπιτ αλλά.......αυτά δεν τα μαθαίνεις στο facebook....Οι θαμώνες που βρίσκονται δίπλα του, τον κοιτάζουν μουδιασμένοι ενώ αυτός επιβεβαιώνει τακτικά τον μανέστρο ανάμεσα σε άλλες ευχές διατυπωμένες σε μεθυσμένα ποντιακά. Στο βάθος του μαγαζιού ο κόσμος εκφράζεται πιο ελεύθερα. Άλλοι κουνούν αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους, μάλλον θεωρούσαν πως με 0.50e εισητηρίο θα απολάμβαναν τουλάχιστον Πλούταρχο, ποιός ξέρει; Ορισμένοι χαζογελάνε, ίσως μπερδέυτηκαν , σκόπευαν να ανέβουν στον όχημα ΙΚΕΑ 2-απόψε ο τελικός ανάδειξης του καλύτερου κωμικού της περιφερείας!!, ανταυτού κατέληξαν εδώ κι ακόμα δεν το έχουν πάρει χαμπάρι πως πάνε δυτικά.
Τι να πει κανείς αυτή τη βουβή, μοναδική Κυριακή!...Όσο για μένα...σκέφτηκα χαμογελώντας πως το αστέρι της βραδιάς τα έχει κάπως χαμένα. "Δεν θα είχε και κάποιον να τον βοηθήσει να τα βρει", σιγοντάρισε η φωνούλα προτού αποχωρήσω αθόρυβα.
Χαρακτηριστικά σιωπηλή όλη τη μέρα, επέστρεφα σπίτι από έναν ακόμα καφε. Μπόλικη βαβούρα, ενοχλητική συγκέντρωση κάπνας, δίωρος συνεχής πονοκέφαλος....."τράβα σπίτι σου", ψιθύριζε από τακτ η εσωτερική φωνούλα.
Μια μίρλα με χτυπούσε με την ομπρέλα της ανελέητα μέχρι να μπω στο δεύτερο λεωφορείο, διάολε!...κι ενώ περίμενα πως η μέρα θα τελείωνε όσο βουβά ειχε ξεκινήσει, συνέβη το αναπάντεχο και την έχρισε αυτόματα ως μια Κυριακή διαφορετική από όλες τις άλλες, περασμένες και μη.
Πλησιάζοντας στον Βαρδάρη, οι πόρτες ανοίγουν σαν αυλαία και στη σκηνή του λεωφορείου- κινητού γαβ γαβ κέντρου, αναλαμβάνουμε γάμους και δεξιώσεις- βγαίνει το πρώτο όνομα τρεκλίζοντας ελαφρώς. Ντυμένος και στυλιζάρισμενος, από την κορφή ως τα νύχια σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας (του δρόμου), ευχαριστεί τον κόσμο για την προσέλευση και ζητά μια θέση (στις καρδιές μας) από την πρώτη παρέα νεαρών που ανταποκρίνεται αγόγγυστα.
Θρονιάζέται σαν βασιλιάς (της νύχτας), αφήνει το σκήπτρο, την κορώνα και τις ρετσίνες του κάπου στα παρασκήνια και δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει το γλέντι. "Πάμε μανέστρο!",αναφωνεί και με το πάτημα ενός κουμπιού το λεωφορείο-20 και 1 νύχτες προς τον εύοσμο, κατακλύζεται από τους ήχους βραχνιασμένης, ηχογραφημένης προ δεκαετιών, ποντιακής λύρας!!
Η παρέα του πρώτου καθίσματος πίστας, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσπαθεί να λικνιστεί στο ρυθμό του παραδοσιακού μπιτ αλλά.......αυτά δεν τα μαθαίνεις στο facebook....Οι θαμώνες που βρίσκονται δίπλα του, τον κοιτάζουν μουδιασμένοι ενώ αυτός επιβεβαιώνει τακτικά τον μανέστρο ανάμεσα σε άλλες ευχές διατυπωμένες σε μεθυσμένα ποντιακά. Στο βάθος του μαγαζιού ο κόσμος εκφράζεται πιο ελεύθερα. Άλλοι κουνούν αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους, μάλλον θεωρούσαν πως με 0.50e εισητηρίο θα απολάμβαναν τουλάχιστον Πλούταρχο, ποιός ξέρει; Ορισμένοι χαζογελάνε, ίσως μπερδέυτηκαν , σκόπευαν να ανέβουν στον όχημα ΙΚΕΑ 2-απόψε ο τελικός ανάδειξης του καλύτερου κωμικού της περιφερείας!!, ανταυτού κατέληξαν εδώ κι ακόμα δεν το έχουν πάρει χαμπάρι πως πάνε δυτικά.
Τι να πει κανείς αυτή τη βουβή, μοναδική Κυριακή!...Όσο για μένα...σκέφτηκα χαμογελώντας πως το αστέρι της βραδιάς τα έχει κάπως χαμένα. "Δεν θα είχε και κάποιον να τον βοηθήσει να τα βρει", σιγοντάρισε η φωνούλα προτού αποχωρήσω αθόρυβα.
